Friday, December 22, 2006

Petshop

Petshop
Ni JOMARIE TINGA
Sa isang tindahan ng mga hayop (petshop) sa bayan, ay may isang babaeng nagngangalang Maria. Siya ay masayahing dalaga, mabait sa kanyang mga kaibigan lalung-lalo na sa mga mamimili ng kanyang pinagtatrabahuhang tindahan. Ngunit sa bawat ngiti na nakikita sa kanyang mga labi ay nakakubli ang mga luha at matinding kalungkutan. Hindi ito lingid sa lahat. Wala na siyang mga magulang simula ng magkaisip siya. Salamat na lamang at nariyan pa ang kanyang lola na kanyang nakakaramay sa hirap at ginhawa.
Ngunit isang araw, sa kanyang pag-uwi sa kanilang tahanan galling sa trabaho, ay sumambulat sa kanya ang isang napakasakit na balita. Nasunog ang kanilang tinitirahan kasama ang kanyang mahal na lola. Matinding panlulumo ang naramdaman ni Maria, mahigpit niyang niyakap ng sunog na bangkay ng kanyang lola habang humahagulgol. Kasabay ng pag-iyak ay ang pamumuo ng matinding galit sa kanyang puso. Maraming katanungan ang gumugulo sa kanyang isipan. Bakit ko nararanasan ang lahat ng ito? Bakit ako? Marami nab a talaga akong kasalanan sa inyo? Ilan lamang ito sa mga katanungang isinusumbat niya sa Diyos.
Lumipas ang dalawang linggo, naihatid na sa huling hantungan ang kaawa-awang matanda. Mag-isa na ngayong mamumuhay si Maria. Wala siyang pwedeng gawin kundi ituloy ang buhay. Magmula ng nangyari ang trahedya, nawala na ang mga ngiti sa llabi ng dalaga. Ngunit dahil sa kanyang trabaho, kailangan niya itong itago at palitan ng kasiyahan. Masuwerte pa rin si Maria dahil naawa sa kanya ang may-ari ng tindahang kanyang pinagtatrabahuhan at sila na ang sumagot sa pagpapalibing sa kanyang lola. May mga nagging problena din ang dalaga sa kanyang trabaho. Madalas siyang sumagot ng pabalang sa mga mamimili sa nasabing tindahan, at nang dahil dito ay madalas din siyang nakakagalitan ng may-ari. Malaki na nga ang ipinagbago ni Maria. Naging negatibo na ang pananaw niya sa buhay. Salamat na nga lamang at inuunawa siya ng may-ari at pinapatawad din siya agad.
Isang araw, maagang pumasok si Maria sa trabaho. Wala pa namang tao at naglinis muna siya. Inilagay niya ang mga hayop na sa tingin niya ay walang bibili sa bodega sa dulo ng tindahan. Isang hayop ang kanyang inilagay sa bodega, isang pilay at may galis na aso. Inilabas niya ito dahil sa tingin niya ay walang magkakainteres pang bumili. Makalipas ang isang oras, habang hinihintay niya ang mga taong kukuha sa aso upang itapon o gamitin sa eksperimento, isang mamimili ang pumasok sa tindahan. Isang matandang lalaki. Sinalubong niya ito ng masiglang ngiti, at sabay bati ng magandng umaga. Ngumiti din ang matanda at lumapit sa kanya at nagtanong kung anong hayop ang maaari niyang bilhin at pwede niyang maging alaga. Naikwento ng matanda na mag-isa na rin siya sa buhay. Nagkibit balikat lamang ang dalaga at pilit na itinago ang kalungkutan at inakay niya ang matandang lalaki upang ipakita ang mga ipinagbibili nilang mga hayop. Una niyang ipinakita ang mga ibon. Iba’t iba ang mga kulay nito at nakakawala ng problema ang mga huni at pag-awit na ginagawa nila. Sumunod ang mga pusa, iguana, at marami pang iba. Nasa kaloob-looban na sila ng tindahan, at sa bandang dulo, naroon ang mga aso. Iba’t ibang uri at lahi ng mga aso ang ipinakita ni Maria sa matandang lalaki at aliw na aliw ito sa mga hayop. Hanggang sa pabalik na sila sa bungad ng tindahan at tatanungin na siya ni Maria kung anong hayop ang nais niyang bilhin, nakarinig ang matanda ng isang ungol, ungol ng pagmamakaawa at punong-puno ng hinanakit. Hinanap niya kung saan nagmumula ang ungol na iyon. Tinanong niya si Maria at sinabi nitong isa iyon sa mga hayop na hindi na ipinagbibili dahil saw ala nang magkakainteres na kuhain pa iyon. Pilit na hinanap iyon ng matanda haggang sa makarating siya sa bodega. Nakita niya ang kaawa-awang kalagayan na kawawang nilalang. Tinanong niya ang dalaga kung magkanong ipinagbibili ang asong iyon. Malakas na tawa ang ibinalik ni Maria sa matanda. Sinabi niya na h’wag magbiro ang matanda at kung gusto niya talaga ito, ibibigay niya ito ng libre. “Sigurado po ba talaga kayo Sir?” Muling tanong ng dalaga. “ Paano po kayo mag-aalaga ng isang asong hindi man lang makalakad ng maayos dahil sa kapansanan nito at paano niya kayo maipagtatanggol sa mga taong gustong manakit sa inyo gayong sarili niya ay hindi niya maipatanggol?”, dagdag pa niya. Tumingin sa kanya ang matanda at winika nito, “ Hindi man siya makalakad ng maayos, ako ang masisilbing paa niya, at hindi nya man ako maipatanngol sa mga gustong manakit sa akin, ako ang magtatanggol sa kanya. Ipaparamdam ko sa kanya ang pagmamahal na hindi niya naranasan at naramdaman sa buong buhay niya”. Natahimik si Maria, para bang may biglang kuryenteng dumaloy sa kanyang buong katawan. Isang nakabibinging katahimikan ang bumalot sa paligid. Kasabay nito ang pagbabalik tanaw ng dalaga sa kanyang nakaraan. Masaya silang namumuhay noon ng kanyang lola at biglang dumating ang isang trahedya na nagging sanhi ng pagpanaw nito at nabalot siya ng poot. Muli siyang bumalik sa kasalukuyan at napansin niyang may luha sa kanyang mga mata. Wala na sa kanyang harapan ang matanda.hinanap niya ito sa buong tindahan at tinungo niya ang pintuan palabas, ngunit hindi na niya ito nasilayan pang muli. Pagkabalik niya sa loob ng tindahan, may kung anong emosyon ang kumurot sa kanyang puso, at malalim siyang nag-isip habang tumutulo ang kanyang mga luha at siya’y pumikit at ibinukas ang kanyang mga mata.. Nabanggit niya sa kanyang sarili, “Tama nga siya, hindi mahalaga kung ano at sino ka. Ang pinakamahalaga ay kung ano ang kaya mong ibigay para sa iba. Totoo nga na napakaiksi lamang ng buhay, kaya dapat tayo laging maging masaya at gawin itong makabuluhan”. Muli siyang pumikit at winika ang ilang kataga, “ Panginoon, patawarin po ninyo ako, isa po akong makasalanan. Nawa’y itulad po ninyo ako sa asong iyon at kayo po ang aking maging paa at maging gabay at liwanag sa dilim”.
Nang hapong iyon, umuwi si Maria na may mga ngiti sa kanyang mga labi, at magmula noon , bumalik ang sigla sa kanyang katauhan. Bumalik ang dating Maria na masayahin at positibo ang pananaw sa lahat ng mga bagay.

No comments: